بابا لنگ‌دراز ، یک رمان نامه‌نگارانه دنباله‌دار است که ماجراهای قهرمانش را که یک دختر جوان به نام جودی ابوت است، در سال‌های تحصیل در کالج روایت می‌کند. جودی برای یک مرد ثروتمند و خیّر که تا به حال او را ندیده است نامه می‌نویسد. موضوع این کتاب برمی‌گردد به حضور موفق خانم‌ها در جامعه‌ی کاری و حق رای داشتن‌شان در انتخاب‌های گوناگون.
جملاتی از متن کتاب
است که آدم بتواند با چیزهای کوچک خیلی خوش باشد. باباجون من رمز واقعی خوشبختی را کشف کردم و آن این است که باید برای حال زندگی کرد و اصلا نباید افسوس گذشته را خورد یا چشم به آینده داشت، بلکه باید از همین لحظه بهترین استفاده را برد. من می خواهم بعد از این، زندگی فشرده بکنم و هر ثانیه از زندگی ام را خوش باشم. می خواهم وقتی خوش هستم بدانم که خوش هستم.
ناراحت کننده است، درس‎ های آن مشکل نیست. بیشتر اوقات من نمی‎ فهمم دخترها چه می‎ گویند و برای چه می‎ خندند. شوخی ‎های آن ها مربوط به گذشته است که همه کس جز من در آن سهیم است. احساس می‎ کنم در این دنیا بیگانه هستم و زبان مردم را نمی فهمم. در اینجا کسی نمی ‎داند که من در یتیم‎ خانه بزرگ شده‎ ام. من به سالی گفتم که پدر و مادرم فوت کرده اند و یک آقای مسنی مرا به دانشکده فرستاده. نمی دانید چقدر دلم می خواهد مثل سایر دخترها باشم ولی خاطره ی «موسسه ی خیریه ی ژان گریر» که دورنمای دوران طفولیت من است، بزرگترین تفاوت بین من و آن هاست.

فروشگاه اینترنتی برساد