اگر فردریک بکمن را بشناسی، اگر کتاب¬هایش را خوانده باشی، می ¬دانی که او خودش را تکرار نمی ¬کند. بکمن همیشه از زاویه¬ای تازه به آدم¬ها، ارتباطاتشان، خاطره¬ها، عشق¬ها و نفرت¬ها، گریه¬ها و خنده¬ها، و پیروزی¬ها و ضعف¬ها می¬ نگرد. این بار موضوع کتاب بکمن هاکی است -ورزش محبوب خرس¬ها اما شهر خرس و ساکنان آن در دل جنگل دغدغه¬های دیگری هم دارند. امیدها و رویاهای آن¬ها به بازوهای بازیکنان تیم هاکی گره خورده، اما ماجرایی که برای یکی از این بازیکنان و دختری جوان پیش می¬آید اتفاق¬های دیگری را رقم می ¬زد… داستان این شهر کوچک داستان تمام جهان است. فردریک بکمن،آن چیزی را ارائه داده که مطمئنا پر فروش و تاثیر گذار است. او با دستمایه قرار دادن افراد پیر و دمدمی مزاج اسم و رسمی برای خود پیدا کرد اما این جا تمرکز بکمن روی نوجوان ها است.شهر خرس ها در مورد امید و آرزوهای شهر کوچکی است که در حال نابودی است و تمامی امیدها و آرزوهای مردم به تیم هاکی دبیرستان محلی شهر دوخته شده است و این شانس که احتمال دارد در مسابقه ی نیمه نهایی پیروز شوند و …داستان بیرتاون، در شهری به همین نام یعنی «شهر خرس» اتفاق می افتد. شهری دور افتاده در دل جنگل در کشور سوئد که امکانات کمی دارد اما مردمش عاشق هاکی هستند و آن را یگانه راه نجات شهر می‌ دانند. تمامی داستان حول محور تیم هاکی جوانان شهر بیرتاون می‌چرخد که قرار است در مسابقه هاکی جوانان کشور شرکت کرده و در صورت موفقیت سیل سرمایه ‌گذاران و اسپانسرها را به سوی شهر روانه کند. کمتر کسی در شهر بیرتاون پیدا می‌شود که به هاکی علاقمند نباشد و آرزوی پیروزی تیم جوانان شهر را در سر نپروراند. شخصیتهای فراوان داستان همگی با تیم هاکی ارتباط پیدا می کنند و دو زندگی دارند. یکی زندگی اعضای تیم و باشگاه در زمین هاکی که همگی عالی و درجه یک هستند و دیگری زندگی معمولی آنها که مانند زندگی عادی همه انسانها توام با غم، نگرانی، اشتباه و شادی است. وقتی تیم هاکی جوانان در نیمه ‌نهایی موفق می ‌شود و بازی را می‌برد، کوین اردال که هم کاپیتان تیم است و هم بهترین بازیکن آن و هم وضعیت مالی خیلی خوبی دارد، یک جشن مخفی در خانه‌ شان ترتیب می دهد که همه اعضای تیم و برخی از همراهان منتخب در آن شرکت می ‌کنند. همه این جشن به دور از چشم پدر و مادرها اتفاق می‌افتد و در همان جشن است که سرنوشت تیم و شهر تغییر می ‌کند. کوین به مایا تعرض می‌ کند و مایا در ابتدا وحشت کرده و سکوت می‌ کند. اما به اصرار دوست صمیمی‌اش آنا و ملاحظه دختربچه هایی که مشغول بازی هستند، تحت تاثیر قرار گرفته و خودش را فدا می ‌کند تا این دختربچه های معصوم به سرنوشت او دچار نشوند. همه ماجرا را برای پدر و مادرش تعریف می ‌کند و درست وقتی که اتوبوس تیم در حال حرکت به سمت شهر محل برگزاری مسابقه نهایی هاکی جوانان است و تمامی امیدهای چندساله این شهر به موفقیت در این بازی است، پلیس کوین اردال را از اتوبوس پیاده کرده و راهی زندان می‌ کند. از اینجا روابط آدم‌های شهر تغییر کرده و دو دسته طرفدار کوین و طرفداران مایا به وجود می‌آید. همه آدم‌های داستان دچار توحش، نگرانی، عصبانیت، تردید و اعصاب خردی شدید می‌شوند و گاه رفتارهای غیرمنطقی از خود بروز می‌دهند. اما در نهایت با صحبت و فکر می‌اندیشند که باید درست رفتار کرد. نوشتن از کتاب بیرتاون سخت است. چون آنقدر مطلب هست که باید بنویسی که خودت هم در هجوم این همه تکه های ناب کتاب مستاصل می‌مانی که کدام به بهترین وجه می‌ت وانند حق مطلب را ادا کنند. در عین حال، هر چه را می‌خواهی بنویسی می‌بینی که نویسنده در اعلا درجه توانمندی آن را نوشته و دوباره نویسی تو ممکن است آن حس و حال و لذت سبک نگارشی نویسنده را از بین ببرد. طنز لابلای کتاب مانند دیگر آثار بکمن، باعث می ‌شود که حتی حادثه‌های تلخ کتاب هم قابل تحمل و پذیرفتنی شوند. تعداد شخصیتها و اسامی کتاب خیلی زیاد است. کوین اردال، بنجی، آمَت، زکریا، بوبو، ادری، رامونا، دیوید، سون، پیتر، مایا، آنا، لئو، کیرا، فاطمه، آن-کاترین و… بخشی از اسامی شخصیت‌های کتاب است. هر چند در مقایسه با برخی از آثار کلاسیک مانند «جنگ و صلح» تولستوی حدود ۶۰۰ شخصیت دارد، چندان زیاد هم به شمار نمی آید. شخصیت‌ها یک‌باره فقط با اسم وارد داستان می‌شوند اما بعدا هویت آنها مشخص می ‌شود و از ابتدا خواننده هیچ شناختی از آنها ندارد. کتاب بیرتاون، کتابی است که وقتی شروعش کنی با همه قطور بودنش امکان زمین گذاشتن آن از تو سلب می ‌شود. چون هر صفحه را که می خوانی مشتاق می ‌شوی که ببینی در صفحه بعد چه اتفاقی می‌افتد و این سلسله اتفاقات تا پایان کتاب تو را با خودش می‌ برد. شخصیت‌ها آنقدر صمیمی و دلنشین هستند که حتی شخصیتهای بد داستان هم نمی‌توانند منفور باشند و آنها را مانند آدم‌های معمولی زندگی روزمره‌مان می ‌پذیریم. این شخصیتها در عین سادگی و معمولی بودن، هر یک مظهری از یک اراده و خاص بودن به شمار می‌آیند. همه آن‌ها در چیزی سرآمد هستند و آن کار را به خوبی به انجام می‌ رسانند. مسائل مختلف انسانی نظیر صداقت، رفاقت، پشتکار، تیم در مقابل فرد، تلاش و درست رفتار کردن، جزء موضوعات محوری کتاب هستند که به فراخور از زبان یا در رفتار شخصیت‌ها ملاحظه می‌شود. اگر چه نصیحت و شعارزدگی در کتاب دیده نمی ‌شود، اما در تمامی بخش‌های آن پیامی نرم و غیرمستقیم در باب یکی از صفات اخلاقی انسانی به مخاطب منتقل می ‌شود که بدون هیچ دلخوری و دلزدگی جذب می‌شود و آدم دلش می ‌خواهد همانطور درست رفتار کند و همه آدم‌های اطرافش هم این رفتار درست را دریابند. در جای جای کتاب یک جمله طلایی به چشم می‌خورد که اغلب از زبان رامونای صاحب کافر «بیراسکین» شنیده می شود. “اما مگر زندگی غیر از این از چه کوفتی درست شده؟”. جمله زندگی ‌سازی است که یک فلسفه تمام و کمال در خود دارد. همه ما لحظاتی را در زندگی تجربه می‌کنیم که هر چقدر هم کوتاه باشند اما حسی زیبا را در ما به وجود می‌آورند که شادی لحظات آن وصف ناپذیر است. حقیقت این است که همین لحظه‌ها است که زندگی را زیرو رو می‌کند و مایه حیات می‌شود. حسی که اگر چه ممکن است سخت به دست بیاید و بسیار هم کوتاه باشد، اما زندگی از مجموع این حسهای کوچک درست شده است. بهتر است این حس را با کلام جان‌ دار بکمن از متن کتاب بشنویم: «هاکی یک بازی کوچک و احمقانه است. ما سال‌های سال زندگی‌مان را صرف آن می‌کنیم بدون اینکه حتی واقعا امید داشته باشیم چیزی در مقابلش به دست می‌آوریم. می‌سوزیم. زخم می‌خوریم و اشک می‌ ریزیم. و کاملا می‌دانیم که بیشترین چیزی که ورزش در بهترین حالت می ‌تواند به ما بدهد کم، ناپایدار و بی‌ارزش است: فقط چند لحظه‌ ی کوتان حس کمال. فقط همین. «اما مگر زندگی غیر از این از چه کوفتی درست شده؟»

فروشگاه اینترنتی برساد