«زنی سی ساله» رمانی کلاسیک است که داستان زندگی زنی را روایت می‌کند به نام «ژولی» و ازدواج عاشقانه‌اش که با شکست مواجه می‌شود. همسرش به او خیانت می‌کند و به جسم و روح او آسیب می‌زند. ژولی درگیر عشقی افلاطونی می‌شود که نمی‌تواند در برابر آن مقاوت کند. از این عشقِ ممنوع فرزندی نامشروع به دنیا می‌آید و در ادامه داستان، دختر ژولی از راز مادرش باخبر می‌شود و با خشم، برادر نامشروعش را در دریا غرق می‌کند. ژولی در داستان گاهی قهرمان و گاهی ضد قهرمانی است که، توسط دخترش و اتفاقات غم‌انگیز زندگی‌اش مجازات می‌شود. داستانی جذاب که بر خلاف دیگر آثار «بالزاک» شخصیت مثبت ویژه‌ای در آن وجود ندارد و علاوه بر واقع بینی، که سبک داستان نویسی بالزاک است، با مقداری بدبینی در هم آمیخته.
«زن سی ساله» به دلیل بررسی دقیق عواطف انسانی، بخصوص تحلیل خواهش‌ها و هوس‌های زنان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. بالزاک سبک زندگی و نحوه مواجه زنان با احساسات و خانواده را در قرن ۱۵ فرانسه به خوبی توصیف می‌کند.
رمان‌های بالزاک، به دور از خیال و بیشتر بر پایه عناصر و اتفاقات حقیقی نوشته شده است. آنگونه که، یکی از مرجع‌های خوب برای شناخت فرانسه قرن ۱۹ را، آثار بالزاک می‌دانند.
جملاتی از متن کتاب
در اعماق روح خویش حرارت و شور و هیجان فطری جوانان را که طبیعت سخاوتمندانه آنها را آفریده است، پس می‌زد. کار می‌کرد تا خود را حسابگر خونسردی نشان دهد تا ذخار روحی و اخلاقیش را که تصادف به او بخشیده بود، نظم و ترتیب دهد و دلپسند جلوه‌گر سازد و به ظاهرسازی‌های فریبنده بیاراید، سعی و کوششی بود واقعی در راه جاه طلبی، نقش غمگینی را به عهده گرفته بود تا به هدف خویش که امروزه ما آن را وضع خوب می‌نامیم، برسد.
آخرین نگاه را به سالنی که در آن می‌رقصیدند، انداخت.پیش از اینکه مجلس رقص را ترک کند، بی شک می‌خواست تصویر آن را در ذهن خود نگه دارد، چون تماشاچی‌ای بود که وقتی از لژ اپرا بیرون می‌آید به آخرین صحنه می‌نگرد. همچنین به واسطه‌ هوی و هوسی که درک آن آسان است، آقای واندونس این صحنه کاملا فرانسوی، درخشندگی چهره‌های خندان این جشن پاریسی را بررسی می‌کرد و در عالم خیال آن را با قیافه‌های تازه، صحنه‌های گیرا و فریبنده‌ای که در ناپل در انتظارش بود، مقایسه می‌کرد، جایی که قصد کرده بود پیش از اینکه به محل ماموریتش برود، چند روزی در آن به سر برد.